mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcent długi w A

! miniat: wycinek = 1. miara, tylko dolna 5-linia.               EZTU

 w Wn (→Wf,Wa)

EZnieU

Bez znaku w WfSB

Tu bez kliszy 
..

Ślady skrobania widoczne w A pokazują, że Chopin początkowo wpisał znak  pod dolną pięciolinią, mniej więcej w tym miejscu, w którym znajduje się w wydaniach. Widać też, że ten pierwotny znak był dłuższy, sięgał do pierwszej ósemki l.r. Poprawiona wersja znaku została skrócona i przesunięta nad pierwszy akord. W takiej formie znak należy interpretować jako akcent długi, co podajemy w tekście głównym. Sztycharz Wn (→Wf1,Wa) przeniósł znak, który uważał z pewnością za diminuendo, pod pięciolinię, przypuszczalnie aby uniknąć sprzeczności z określeniem poco cresc. lub po prostu ze względu na brak miejsca nad pięciolinią (widełki na pięciolinii są mało czytelne i stosuje się tylko w wyjątkowych wypadkach).
Brak znaku w WfSB to zapewne przeoczenie, jedno z kilku w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Akcenty długie , Poprawki A , Adiustacje Wn

t. 25

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Krótkie akcenty w A (prawdopodobna interpretacja→Wn)

! miniat: wycinek Wn1, ten takt, tylko dolna 5-linia.                 TGTU = 2 krótkie akcenty 

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

! miniat: wycinek A.                     2 długie zamiast krótkich

Bez znaków w Wf

Pionowe akcenty w Wa
..

Akcenty w A są krótsze od tych nad nutami basowymi w tym takcie, ale różnica jest na tyle mała, że nie jest pewne, jakie znaki Chopin chciał tu widzieć.
Brak znaków w obu Wf jest albo przeoczeniem, albo adiustacją – ta druga możliwość wydaje się prawdopodobna zwłaszcza w przypadku WfSB, które było oparte na Wn2 i to w ostatnim okresie jego obecności na rynku, gdy zużycie płyt musiało być już co najmniej takie jak w egzemplarzu prezentowanym w naszym systemie. Widząc bardzo wyraźne zarysy usuwanych elementów, uznano być może, że akcenty nad d1 to ślady pierwotnych, błędnie umieszczonych znaków, a obowiązują jedynie akcenty na nutach basowych. W każdym razie, ewentualna Chopinowska korekta Wf1 wydaje się mniej prawdopodobna niż jedna z powyższych możliwości.
Zmiana kroju akcentów nad d1 na pionowe to charakterystyczna dowolność Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 25-27

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcenty długie w A (→Wn→Wf)

! miniat: wycinek t. 25, tylko dolna 5-linia.                TGTU = 5 długich

Pionowe akcenty w Wa

5 zamiast długich
..

Pięć akcentów nad kolejnymi podstawami basowymi ma w A różną, malejącą długość, jednak widać, że jest to niedokładność zapisu, gdyż tylko ostatni z nich można by w innym kontekście uznać za krótki. W Wn1 (→Wn2,Wf) akcenty również nie są jednakowe, ale i tu jest to zapewne spowodowane czynnikami natury graficznej – najkrótszy znak, nad es, jest wciśnięty pomiędzy nuty górnego głosu i nie mógł być dłuższy. Długie są także akcenty w Wn3, a i te w WfSB można za takie uznać. Natomiast w Wa zastąpiono akcenty poziome pionowymi, co jest częstą dowolnością wydawnictw Wessla, podobnej zmiany dokonano np. w całej tej linijce, jeszcze w t. 25 (patrz sąsiednia uwaga) i 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 27

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A, prawdopodobna interpretacja

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia + es1 l.r., 2. połowa taktu.                    TGTU

Akcent długi dla es1 l.r. w Wn1 (→Wn2,WfSB)

EZnieU

Krótki akcent nad a w Wf1

EZnieU1 akcent nad a

Pionowy akcent nad es1 w Wa

EZnieU2

Akcent długi nad F w Wn3

EZnieU1 tylko nad F
..

Interpretacja widocznego w A znaku  przysporzyła kłopotów najpierw sztycharzowi Wn, a później także pozostałych wydań. Zdaniem redakcji są to widełki diminuendo po , podobnie jak w t. 20, 24 czy 28, a znak odnosi się raczej do pr.r. W Wn1 (→Wn2→WfSB) znak umieszczono przy laseczce ćwierćnuty es1 l.r., tak iż można w nim widzieć akcent długi dla tej nuty, co od strony graficznej można uznać za możliwą interpretację zapisu A. Znak Wn1 zinterpretowano jako akcent nad es1 także w Wa, nadając mu postać akcentu pionowego (tak jak poprzednim akcentom w t. 25-27). Natomiast w Wf znak Wn1 przesunięto jeszcze niżej, co dało akcent nad ósemką a. Najdalej idącej adiustacji dokonano w Wn3, w którym akcent przeniesiono nad basową półnutę F, uznając go za kontynuację ciągu akcentów nut basowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A